Tina foi a a última en chegar a Second Mile.
Tiña o pelo tan rubio que casi parecía branco, e ese era o rasgo que máis chamaba a atención do seu físico. Tina igual que Connie e Thomas era alemana, e vestía con ese aire descoidado que teñen moitos alemanes. Era estudiante de American Studies e pasara todo o ano en Boston de au pair, así que chegou falando inglés polos codos.
Thomas, Rocio, Tina, Valerie e Yukari dediante do museo de arte moderno de Filadelfia pola noite.
É dificil, e leva máis tempo xuzgar a unha persoa que non fala na tua lingua, pero pareceume que Tina era moi recta e algo mandona e que tiña ademáis algúns problemas cos seus compatriotas. Discutía con Thomas , e acababa decíndolle que non sabía como se atrevía a falar de beisbol cando non tiña nin idea! Tamén con Connie tuvo algún problema, sobre todo enfadouse e non sen razón, cando Connie levou os negativos de Tina a revelar o último día que estábamos en Phily e logo non foi por eles. Os negativos de Tina tuveron que quedarse en Phili esperando que Gerry os mandara por correo xunto coas fotos.
Tina tamén era pro-americana; tiña mozo americano e decía que os homes alemanes non lle gustaban nada, e ata un día dixo que a comida americana non estaba nada mal… O cal nos deixou a todos un pouco flipados, ata ela se diu conta e calou a boca ao ver que naquela casa non había tantos fans da carne embutida en plásticos, como a que aquí se lle dá os cans, a mantequilla de cacahuete, o pan de molde para todo e os espaguetis en lata.
Pero o que Tina non soportaba era que Thomas e Connie falaran en alemán entre eles. Eu decíalle que non vía nada malo neso, e que non me parecía de mala educación , porque estaban falando entre eles, e se eu lles preguntaba algo, eles contestábanme en inglés…Ademáis, non me viña mal oir falar en Alemán. O que non se entendería moito sería que tuveran unha conversación entre eles en inglés sendo os dous alemanes e falando o mesmo idioma… Digo eu!
Thomas, Connie, Yukari, Valerie, Rocío, Warren’s wife, Ahamed, Ron, Tina e Warren. Polas rúas de Filadelfia.
Ah! Outro dos rasgos característicos de Tina é que Tina era unha vexetariana apostólica romana … De esas que levan o vexetarianismo como unha cruz… Sempre de víctima… E en América, non é doado sobrevivir sen carne.
Así foi que cando fomos a o restaurante donde fan o mellor cheesebeef de Filadelfia, Tina quedou en albis… Bebendo unha coca cola e mirando cada bocado que lle metíamos a aquel delicioso bocadillo de carne e queixo derretido … E así estuvo a pobre… mirándonos ata que rematamos; porque naquel sitio tan especializado, non había ningunha opción vexetariana.
A mín, que tampouco son de comer carne … Chamoume a atención que ela o levara tan a raja tabla e pregunteille se o facía por saude, ou por respecto os animais…No me contestou nada. Logo pregunteille se era como unha especie de relixion… Eu son das que penso que se non é por unha relixión, nin che fai mal… Podría probar a comida e facerlles o honor a aquela xente que nos levara a aquel sitio con toda sua mellor intención porque consideraban que era o mellor sitio naquela especialidade e sentíanse mal ao ver a Tina estaba sen probar bocado.
Para coñecer un pais , has de andar por onde eles andan e comer o que eles comen… Ao menos eso é o que penso eu.
Despois o problema repetiríase, pero esta vez en sentido contrario e con Ahamed … A noite que lle tocou cociñar a Tina, fíxonos un prato vexetariano e Ahamed mirou o prato xa con mala cara, e negouse a probalo, por suposto ela quedou realmente ofendida.
Tina, sempre perfecta! 🙂
Pero todo pasaba pronto, sen reconres! E Tina volvía a ser tan amable e tan correcta con todos, sempre buscando a perfecccion en cada cousa que facía e falando un inglés perfecto e a toda velocidade!
Un Plan Infinito 